Tijd om weer eens een stukje Nederlands te schrijven. De reis verloopt voorspoedig als gepland, maar desondanks wisselen de gebeurtenissen zich zo snel af, dat het niet snel saai zal worden.

'Primitive camping' is wat er in mijn informatieboekje stond. Ik neem de afslag waar de camping moet zijn, en vind een informatiebord waarop staat wat er allemaal te beleven valt op deze weg. Met 'deze weg' bedoel ik een zelfs voor onverharde wegen slecht onverharde weg met steile hellingen. 'For more information, see leaflets,' lees ik. Geen leaflet aanwezig, dus ik trek er op uit in de hoop dat alles zichzelf wijst, zoals alles in Amerika.

Hoe verder ik kom, hoe minder geschikt deze plek lijkt voor kamperen. Alleen het gebied dat voor de wilder dieren bedoeld is, lijkt op een mooie plek voor een tent. Daar mag je natuurlijk niet komen. Een stel auto's passeert, maar de mensen hebben geen camping gezien. 'Maybe further down the road,' zegt een man. Vol goede moed rij ik verder, het jachtgebied in.

Nog steeds zonder enig resultaat, probeer ik het nummer van de camping dat in het boek staat. Ingesproken tekst is wat ik te horen krijg, dat heeft ook geen zin. Nadat een stel Mexicanen mij passeert zonder mij enige vorm van hulp aan te bieden, geef ik het verder rijden op. Ik begin door mijn water te raken, in deze hitte.

Terug bij het begin, zie ik een verharde weg die richting de rivier loopt. Waar ik het in eerste instantie totaal onlogisch vond dat daar een camping moet zijn, het informatiebord stond immers ver op de onverharde weg, rij ik binnen een minuut het terrein van de camping op. In plaats van 2 minuten had ik er anderhalf uur over gedaan in stof, zon, zonder wind om dit te vinden. Zo ontmoette ik wel een motorrijder die even aan het uitrusten was na zijn rit van 300 mijl om naar de dokter te gaan. Gekke Amerikanen.