Een week op de fiets en ik ben de regen en geweldige kust van de eerste drie dagen alweer bijna vergeten. Kangoeroes zouden het maken van foto's niet meer waard zijn (zoveel lopen er rond), ware het niet dat ze niet graag een camera op zich gericht zien. Het is wel een indrukwekkend gezicht als er opeens drie voor je neus de weg oversteken als ware het een pogostickrace.

De kustlijn (is dat Nederlands? ik weet het soms niet meer)van de eerste dagen was spectaculair genoeg om de ontelbare korte regenbuitjes te compenseren. Elk halfuur kreeg ik een douche, om vervolgens binnen 10 minuten weer droog te zijn. Dat veranderde gelukkig inzon en temperaturen die julliedan misschien wel eindelijk jaloers maken (25 graden is heerlijk fietsweer!)toen ik landinwaarts trok richting de Grampians, een bergketen waar kennelijk alle Victorianen naartoe verhuizen met Pasen. Gelukkig kon ik de drukte een beetje omzeilen door mijn tent op te zetten midden in een stel afgebrande bomen, om 's morgens door een emoe begroet te worden (wederom niet gewillig om op de foto te gaan, de mierenegel - 'echidna' in mooiere termen - die ik eerder zag werkte ook al niet mee, wat is het toch met dieren?).

De indruk die ik altijd had dat Australie erg lijkt op Amerika blijkt ook niet ongegrond. De wegen zijn wijd, de auto's groot (nog even voor de duidelijkheid: een road-train is een vrachtwagen met twee of meer trailers, die met gigantische snelheid over de highways scheuren. Aangezien ik die vermijd, ben ik nog geen road-train tegengekomen!) en de mensen vriendelijk (zo kreeg ik thee van een vrouw in een information center en hoefde ik niet 14 maar 10 dollar te betalen om te kamperen, vanwege het weer!). Het is ook fijn om eens locals tegen te komen in plaats van alleen maar toeristen. Enig nadeel: alle prijzen zijn gelijk in dollars vergeleken met Nieuw-Zeeland, jammer genoeg is de Ozzy dollar 25% sterker dan de Kiwi dollar...

Anyway, ik begin goed te worden in Nederlandse verhaaltjes typen! Denken en doen gaat allemaal in Engels (als ik Nederlands probeer te denken gaat het meestal na twee woorden fout), maar zodra ik typ verschijnen er zowaar zinnen op het beeldscherm. Tot slot: happy Easter (eet je niet misselijk aan eieren, dat doe ik wel, maar ik heb de chocola nodig voor energie!)